Anagallis arvensis L.

κ. περδικούλι

 Χαμηλή ετήσια ή διετής πόα, με κατακείμενους ή κατανεύοντες βλαστούς, τετραγωνικής διατομής. Τα φύλλα του φυτού είναι τοποθετημένα αντίθετα πάνω στους βλαστούς (το ένα απέναντι από το άλλο), έχουν σχήμα ωοειδές έως λογχοειδές και φέρουν ευδιάκριτους αδένες. Το περδικούλι φέρει άνθη με μπλε ή κόκκινο χρώμα, τα οποία ενίοτε είναι ροδόχρωμα ή λευκόχρωμα, ενώ οι παρυφές των πετάλων είναι βλεφαριδωτές (έχουν τρίχωμα), χαρακτηριστικό που διακρίνει το φυτό από το παραπλήσιο είδος A. foemina. Η συχνότητα εμφάνισης ατόμων με μπλε ή  κόκκινα άνθη, επηρεάζεται από την γεωγραφική περιοχή όπου απαντούν τα φυτά καθώς, στην ηπειρωτική Ευρώπη τα άτομα με κόκκινα άνθη εμφανίζονται συχνότερα ενώ στις περιοχές της Μεσογείου κυριαρχούν τα φυτά που έχουν μπλε άνθη.

Το περδικούλι απαντά σε καλλιεργούμενα εδάφη, πρανή δρόμων, χωματόδρομους και γενικότερα σε ανοιχτές επιφάνειες που σχετίζονται με ανθρωπογενή δραστηριότητα, σε ολόκληρη την περιοχή της Μεσογείου, της Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής. 

Είναι φυτό ελαφρώς τοξικό, με δηλητηριώδη σπέρματα (χωρίς όμως να έχει αναφερθεί δηλητηρίαση σε άνθρωπο, παρά μόνο σε ζώα), ενώ η επαφή με τα φύλλα μπορεί να προκαλέσει δερματίτιδα. Παρόλα αυτά, το περδικούλι, θεωρείται βρώσιμο φυτό, με τα νεαρά φύλλα του να καταναλώνονται, ωμά ή μαγειρεμένα, σε σαλάτες, έχοντας παρόμοια γεύση με αυτή του σπανακιού. 

Παλαιότερα, το περδικούλι θεωρούνταν ως ένα πολύ αποτελεσματικό φαρμακευτικό φυτό, κυρίως για την αντιμετώπιση της επιληψίας και διαφόρων νοητικών διαταραχών, χωρίς όμως αυτές οι φήμες να μπορούν να υποστηριχτούν από σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα, ενώ αντίθετα η εσωτερική λήψη προϊόντων που προέρχονται από το φυτό αντενδείκνυται λόγω διαφόρων τοξικών και κυτοτοξικών ουσιών που περιέχει.

Στη Σύρο: το περδικούλι το συναντάμε αρκετά συχνά σε ολόκληρο σχεδόν το νησί, στις θέσεις που περιγράφηκαν προηγουμενως.

Φωτ. (1) 08/04/2010, Βάρη, (2) & (3) 20/03/2013 & 11/05/2013, αντίστοιχα, Επισκοπείο.