Narcissus serotinus L.

κ. νάρκισσος, ζαμπάκι

Πολυετές γεώφυτο με επιμήκη κυλινδρικά φύλλα, απόντα κατά την άνθηση, άνθη συνήθως μεμονωμένα και σπανιότερα μέχρι τρια, δίχρωμα με λευκά πέταλα και πορτοκαλόχρωμη στεφάνη, εύοσμα. Ανθίζει το φθινόπωρο. 

Είδος της Μεσογείου, απαντά βραχώδεις και γενικότερα ξηρές θέσεις. 

Το γένος σχετίζεται ονοματολογικά με το μυθικό Νάρκισσο, ο οποίος σύμφωνα με τη μυθολογία ερωτεύτηκε την αντανάκλαση του στα νερά μιας πηγής και προσπαθώντας, μάταια, να την πιάσει με το χέρι του παρέμεινε σε αυτήν τη θέση θαυμάζοντας το είδωλο του μέχρι που έπαθε μαρασμό και πέθανε και στη θέση του φύτρωσε το ομώνυμο άνθος.

Επίσης, το όνομα του γένους προέρχεται και από τη λέξη ναρκώνω λόγω των ναρκωτικών ιδιοτήτων των φυτών, τα οποία σχετίστηκαν με το θάνατο και την παράνοια. Μάλιστα, σύμφωνα πάντα με τη μυθολογία, ο Άδης αξιοποίησε τις ναρκωτικές ιδιότητες του ναρκίσσου για να αρπάξει την Περσεφόνη. Oι αρχαίοι Έλληνες τοποθετούσαν στα χέρια των νεκρών μπουκέτα με νάρκισσους, ενώ οι Ερινύες και οι Μοίρες φορούσαν περιδέραια από άνθη ναρκίσσων. 

Τα φυτά του γένους περιέχουν την ουσία γαλανθαμίνη, που χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της άνοιας.

Οι νάρκισσοι καλλιεργουνταί ευρέως σήμερα για τα εύοσμα άνθη τους και υπάρχουν πολυάριθμες καλλωπιστικές ποικιλίες. 

 

 

Στη Σύρο: σε ξηρές θέσεις στο μεγαλύτερο τμήμα του νησιού. 

Φωτ. (1) 31/10/2012, Άγιος Αθανάσιος, (2) 02/11/2012, Άνω Μάννα & (3) 10/12/2012, Επισκοπείο.